nowe_wiersze

	Yedyny
	Yedyny - który zaczyna się prawie jak jen (japoński) jest niewymienialny na zadną walutę niekupowalny tajemniczy jak kot (niekoniecznie japoński) i chociaz nie wiem w jaką stroi się obwolutę nieprzenikalny tajemniczokoci i w mojej glowie powoduje (jak w domu Obłońskich) kompletny zamęt to bez Yedynego nieprzenikalnokociego co własnymidrogamichodzi jak słoneczna plama moje życie byloby jak ta strona ulicy na ktorej nigdy słońce się nie przechadza albo strona z ksiażki o czymś nudnym i przykrym co każdemu na codzień się zdarza
	Pętla (autobusowa)
	Ach, otwórzcie podwoje bo tak bardzo się boję ze zostanę jak dupa na zewnątrz Ach otwórzcie tu wyją dwaj pijacy z paniją która widać że nie jest ich krewną Patrzeć hadko a słuchać muszę bo mi do ucha wciąż wrzeszczą swe obleśne rechoty ach otwórzcie już wreszcie bo mi pijak się zeszcze na nowiutkie sobotnie saboty widzę przecież w oddali ze mój numer się pali to autobus się jawi na drodze czemu jeszcze nie jedzie a ja stoję tu w biedzie i w kolejce, w kałuży, i w trwodze.
	Gryps
	Czasem pamiętam że strzelono mi w plecy. Moze już umarłam? Poszłam do nieba i zabrałam całe swoje piekło ze sobą? To życie, te zmagania, rozmowy, ludzie, to wszystko to tylko mój, niepotrzebny, bagaż? Inna forma snu? Więzienie z wyobrażni? Dostaję informacje jak grypsy przemycane do celi. Używam planszety Ouija i słucham. To nie duch. Ktoś używa Ouija a ja mówię, mówię. Łatwo stąd wyjść, wystarczy się zbuntować. Niełatwo się zbuntować. Czasem pamiętam że strzelono mi w plecy w tej małej knajpce w Hong Kongu pełnej ułomnych demonów.
	Mały Tygrys
	Jak kawałek jedwabiu którym bawi się kot Jak kot który bawi się kawałkiem jedwabiu Jak zmieścić w małym wierszu Małego Tygrysa? To jak w kubku zmieścić rzekę Sam jest wierszem. Rytm. Płynność. Nagłe, nieoczekiwane zwroty jak piruety ze słów tworzące poezję Nagłe, nieoczekiwane a tak trafiające do celu Inteligencja w ruchu grom uderza a przy tym Jak kawałek jedwabiu którym bawi się kot uosobienie gracji Jak kot który bawi się kawałkiem jedwabiu. Grom uderza najpierw przerażenie a potem radość.